به حال بیندیش و از افکار گذشته و دغدغه های آینده رها شو،
به نهایت سادگی و سکوت بیندیش و از همهمه محیط اطراف فاصله بگیر
چشمانت را ببند و بگذار که همه چیز و همگان از تو عبور کنند
درونت صافی ریز بینی است
آنچه که لایق توست را حفظ خواهد کرد.
بگذار و بگذر
دستانت را باز کن و بگذار گذر باد ها بدنت را در ربایند،
از هر انچه که تو را احاطه کرده اند و نام تو را بر خود نهاده اند رها کن
تو وجود دیگری هستی دقیق تر بنگر
با لذت و اشتیاق و آرامش زندگی کن
بر بودن و زیستن خود شکرگزار باش
اندیشه ات را همچون بال پرندگان بر بلندترین نقطه هستی نشانه بگیر
ستارگان بر ستایش تو سجده خواهند کرد
یقین داشته باش و کرامت خود را باور کن.
تو انسانی، انسان
تکرارش کن و زوائد را از این وجود مقدس دور کن
انسان بودن تو را کافی است تا خدا شوی.
علی خیابانیان
از کتاب لیلی و مرد باران